Μία από τις διασημότερες πρωτεύουσες της Ευρώπης για διάφορους λόγους. Το σίγουρο είναι πως προσελκύει μία ευρύα ομάδα ταξιδιωτών επείδη ακριβώς υπάρχουν πολλοί λόγοι για να επισκεφτεί κανείς το Άμστερνταμ. Μία πόλη με έντονο χαρακτήρα παραμυθούπολης χωρίς αυτό να σημαίνει οτι ξεχνάει να υπηρετήσει τις υποχρεώσεις μιας πραγματικής Ευρωπαικής πρωτεύουσας. Είναι περίεργο το πως μπορούν να συνυπάρξουν τόσο αρμονικά οι διαφορετικές καθημερινότητες των ανθρώπων που ζουν σε αυτή την πόλη.
XXX
Θα ξεκινήσω λοιπόν μιλώντας για το κομμάτι που αφορά περισσοτέρο τους νεαρούς αναγνώστες του κειμένου. Ναρκωτικά, Πορνεία, Νυχτερινή ζωή. Σας ακούγονται περιθωριακά όλα αυτά; Ε λοιπόν δεν είναι. Ένα από τα πράγματα που με εντυπωσίασε περισσότερο εκεί πέρα. Ο τρόπος που ο κόσμος έχει συμφιλιωθεί με όλα τα παραπάνω σου δίνει να καταλάβεις πως ότι πίστευες γι αυτά δεν είναι τίποτα παραπάνω από ταμπέλες και ταμπού. Και μάλλον εκεί κρύβεται η πραγματική επιτυχία του «Ολλανδικού Μοντέλου». Νομιμοποιώντας κάποια ελαφριά ναρκωτικά όχι μόνο κατάφερε να μειώσει την εγκληματικότητα του παρεμπορίου και τον αριθμό των χρηστών καθώς πολύ απλά αποθεοποίησε τις γνώμες περί του ζητήματος. Ωωω ναι φίλοι μου.Η δυτική κουλτούρα και νοοτροπία έκανε το θαύμα της. Όσο για την πορνεία και το περίφημο Red light District (XXX)? Τίποτα παραπάνω από ένα αξιοθέατο. Περπατώντας στα στενά του «Ροζ δρόμου» θα δεις γυναίκες σε βιτρίνες να σε προσκαλούν να περάσεις μέσα. Παρόλα αυτά, κανείς δεν κάνει την κίνηση. Το γιατί ας το εξετάσει καλύτερα η ψυχολογία. Όσο για το ηθικό ζήτημα… μεγάλη κουβέντα που δεν θα ταίριαζε σε ένα ταξιδιωτικό blog.
Η νυχτερινή ζωή έντονη σε βαθμό που εντυπωσιάζει. Δεν περίμενα μία Βορειοευρωπαική πόλη, ακόμα και αν αυτη είναι το Άμστερνταμ να ζει το βράδυ με τόσο έντονους ρυθμούς. Ο κόσμος παραμένει στα μαγαζιά και τις πλατείες μέχρι αργά το βράδυ ιδίως Σαββατοκύριακα. Υπάρχει πληθώρα διαφοτικών ειδών Bar αλλά και Coffee shop που καλύπτουν όλα τα γούστα. Οι ντόπιοι βέβαια προτιμούν κλασσικές παμπ και όχι νυχτερινά κέντρα με δυνατή μουσική και έντονο συνωστισμό. Γενικά αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσέξει ένας επισκέπτης που θέλει να ανακαλύψει την πραγματική Ολλανδική πτυχή του Άμστερνταμ και όχι την τουριστική του. Προσωπικά επισκεφτήκαμε πληθώρα τοπικών παμπ καθώς δεν είμαστε και Party Animal και μείναμε απόλυτα ευχαριστημένοι τόσο απο τις μπύρες που δοκιμάσαμε αλλά και από τις τιμές τους. Επίσης βρεθήκαμε στο πασίγνωστο Ice Bar. Ενα μπαρ καταψύκτη όπου η θερμοκρασία εντός του βρίσκεται στους -20. Το ποτήρι του ποτού σου είναι φτιαγμένο από πάγο και δεν αντέχεις να κάτσεις πάνω από 20 λεπτά ακόμα και με τα ειδικά ρούχα που σου δίνουν στην είσοδο.
Πόλη και Μετακίνηση
Το Άμστερνταμ και πιο συγκεκριμένα το κέντρο του είναι μία άριστα ρυμοτομημένη πόλη με αρχιτεκτονικές του 16ου και 17ου αιώνα. Πρόκειται για 5 βασικά ημικυκλικά και ομόκεντρα κανάλια εντός των οποίων βρίσκονται και οι δρόμοι της παλιάς πόλης, του κέντρου δηλαδή. Κάθε κανάλι έχει το δικό του προσωπικό ύφος προσφέροντας έτσι μια διαφορετική ατμόσφαιρα και δικαιώνοντας την ονομασία που του δόθηκε ως : «Βενετία του Βορρά»
Το ποδήλατο ήταν το κατεξοχήν μέσο μεταφοράς του Ολλανδού. Σε αυτό βέβαια βοηθάει το φλατ επιπεδο του περιβάλλοντος, η υπακοή στους νόμους της οδικής κυκλοφορίας και η ύπαρξη άπειρων ποδηλατόδρομων. Η τόσο έντονη χρήση του ποδήλατου όχι μόνο την καθιστά μια πόλη καθαρή και φιλική προς το περιβάλλον αλλά ταυτόχρονα εξαλείφει κάθε είδους ηχορύπανση και κυκλοφοριακών προβλημάτων. Πραγματικά δε μπορούσα να διανοηθώ το πώς μια πόλη τόσο ζωντανή και γεμάτη από κόσμο μπορεί να είναι και ταυτόχρονα τόσο ήσυχη.
Πέρα από το ποδήλατο πολύς κόσμος επιλέγει να μετακινείται με τα Τραμ της πόλης. Το Άμστερνταμ διαθέτει ένα πολύ ενημερωμένο δίκτυο συγκοινωνιών με άπειρες διαδρομές εντός και εκτός της πόλης. Προσωπικά δεν θα το πρότεινα καθώς η τιμή του εισιτηρίου είναι λιγάκι τσιμπημένη και δεν υπάρχει ουσιαστικός λόγος να το επιλέξεις εκτός και αν μένεις εκτός του κέντρου.
Τελευταία και πιο ρομαντική η μετακίνηση μέσω των καναλιών. Αν και η αλήθεια είναι ότι δεν κυκλοφορούν και πολλές βάρκες στα κανάλια αξίζει μία και μόνο βόλτα. Σου δίνει την ευκαίρια να ανακαλύψεις την πόλη κοιτάζοντάς τη, από μία διαφορετική οπτική αλλά και να αντιληφθείς την ιδιαίτερη ρυμοτόμηση της.
Μουσεία
Το Άμστερνταμ διαθέτει περισσότερα απο 50 μουσεία τα οποία αποτελούν μερικά από τα βασικότερα αξιοθέατα που θα δει κανείς στην πόλη. Δημοφιλέστερες επιλογές είναι το Rijksmuseum με μία ατέλειωτη συλλογή ολλανδικής τέχνης, το μουσείο Van Gogh με περισσότερα από 700 έργα και σκίτσα του πασίγνωστου καλλιτέχνη , το Stedelijk museum καθώς και το σπίτι της Άννας Φρανκ (Anne Frank House).
Αξιοσημείωτες επιλογές είναι και τα:
1. Houseboat museum
2. Film museum
3. Rembrandt House museum
4. Jewish Historical Museum
5. Madame Tussauds
6. Τροπικό Μουσείο – Tropenmuseum
7. Ολλανδικό Ναυτικό Μουσείο – Nederlands Scheepvaart Museum
8. Ιστορικό μουσείο του Άμστερνταμ – Amsterdam Historisch Museum
Χρησιμοποιώντας την κάρτα IAMSTERDAM την οποία και μπορείτε να προμηθευτείτε μέσω Internet ή να αγοράσετε από τοπικούς σταθμούς ΜΜΜ και τουριστικών περιπτέρων, έχετε δωρεάν πρόσβαση στα περισσότερα μουσεία αλλά και απεριόριστες διαδρομές με Tram και Metro.
Οι Άνθρωποι
Οι Ολλανδοί –τουλάχιστον αυτοί που ζουν στο Άμστερνταμ- είναι ένας πάρα πολύ φιλικός και προοδευτικός λαός. Πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, να σε εξυπηρετήσουν ή ακόμα και να σου προτείνουν που να πας, διαφοροποιούνται από τους περισσότερους βορειευρωπαικούς λαους. Ίσως σε αυτό να βοήθησε το υψηλό βιοτικό επίπεδο, ίσως να ήταν η συνεχής συναναστροφή με τουρίστες που τους εκπαίδευσε ωστέ να γίνουν πιο φιλικοί, ίσως να είναι η αφομοίωση των μεταναστών και η απόλυτα επιτυχημένη ένταξη τους στην κοινωνία .. ότι και αν ήταν δημιούργησε μία πόλη πολύ φιλική προς τον επισκέπτη που τον κάνει να νιώσει ασφαλής και ευπρόσδεκτος.
Φεύγοντας από το Άμστερνταμ και κάνοντας μία επισκόπηση των τελευταίων ημερών επιβεβαίωσα τη φράση : «Κάθε ταξίδι και ένα μάθημα»
Συνδυάζοντας όλα όσα γράφω παραπάνω, δημιουργείται ένα σύστημα άκρως λειτουργικό και υγιές. Μία πόλη με τακτικό πρόγραμμα, άριστη εφαρμογή νόμων και κανόνων και γρήγορους ρυθμούς ζωής και ανάπτυξης ακούγεται το λιγότερο αποπνικτική. Το Άμστερνταμ μάλλον διαφέρει. Το θέμα είναι να θέσουμε εμείς το ερώτημα στους εαυτούς μας: Πώς κατάφεραν να φτάσουν σε ένα τόσο υψηλό βιοτικό επίπεδο; Ήταν θέμα κυβέρνησης; Ήταν θέμα νοοτροπίας; Μήπως ήταν και τα δύο; Και αν ήταν και τα δύο πώς μπορούμε να τα αντιγράψουμε για να δημιουργήσουμε και εμείς κάποια μέρα μια κοινώνια χαμηλής εγκληματικότητας, ρατσισμού, ανεργίας και όλων των άλλων παραγόντων που ρίχνουν τα διαγράμματα του βιοτικού επιπέδου; Μήπως εμείς τελικά δεν μπορούμε να ανακάμψουμε;
Η μήπως μπορούμε;
του Γιώργου Φακορέλλη