«Πού είναι αυτό;» «Τί είν’αυτο» «Στών Ψαρών την ολόμαυρη ράχη» (για πιο μυημένους) αποτέλεσε το τοπ 3 των αντιδράσεων στο άκουσμα ότι θα πάω στα Ψαρά. Μεσοπέλαγα του Αιγαίου και βορειοδυτικά της Χίου, θα δεις μια κουκίδα στο χάρτη. Τα Ψαρά θα ‘ναι. Λόγος ταξιδιού; Ο κολλητός έχει πιάσει δουλειά για σεζόν και αφού υπάρχει τσάμπα διαμονή προσφερόμενη απο τη νονά του (5 αστέρων παρακαλώ), αμαρτία είναι κυρίες και κύριοι, τέτοιες ευκαιρίες να χάνονται, δε (μ)πα να είναι και στην Καπερναούμ. Στο κάτω-κάτω για να μπείτε και στο πνεύμα της σελίδας, θέλω να γυρίσω τον κόσμο δυό φορές. Μόλις στα 18 ευρώ το φοιτητικό εισιτήριο με μόνο ένα δρομολόγιο την εβδομάδα και 5 ώρες από τον Πειραιά, το πλοίο κοντοζυγώνει στο νησί του Κωσταντή του Κανάρη στις 2 το ξημέρωμα, ενώ επίσημα έχει μπεί η πρώτη μέρα του Ιουλίου. Μαύρη μαυρίλα η πρώτη εικόνα από το νησί, με μερικά φώτα να σου υπενθυμίζουν οτι ναι είμαστε δε θα μαστε περί τα 400 άτομα. Η «ολόμαυρη ράχη» όντως μαύρη, πράγμα που μου κανε εντύπωση, ειδικά αν το συγκρίνεις με το «Λευκός Πύργος» ενώ είναι καφέ. Το τοπίο, εύκολα, θα ήταν τοποθεσία για γυρίσματα του Game of thrones. Το πλοίο δένει, ενώ κατεβαίνουν περίπου 10 άτομα και 1 καινούρια, για τους ντόπιους, φάτσα (η δική μου), πράγμα που όπως έμαθα στη συνέχεια αποτέλεσε μεγάλο αριθμό αποβαινόντων. Βρήκα τον κολλητό και κατευθυνθήκαμε καρφί στο μόνο μπαρ του νησιού το «Πέτρινο». Η γνωριμία με τους ντόπιους είναι τρομακτικά εύκολη όπως επίσης και η προσαρμογή στους δικούς τους αξιοζήλευτους ρυθμούς όπως «πληρώνεις αύριο», «πήγε κιόλας 5;».
Νησί με πλούσια ιστορία, της οποίας τη σημασία και συγκίνηση κουβαλάνε ακόμα οι ντόπιοι. Αποκορύφωμα των παραδοσιακών εκδηλώσεων αποτελεί το Ολοκαύτωμα των Ψαρών του 1824 κατά τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα εναντίον των Τούρκων με αναπαράστασή του. Το φυσικό τοπίο κατά κύριο λόγο άγριο, σκεπασμένο με θυμάρι, εξ ου και το εξαιρετικής ποιότητας μέλι. Ο μικρος οικισμός διαθέτει σχεδόν τα πάντα ενώ το βράδυ μαζεύονται όλες οι ηλικίες στην πλατεία του λιμανιού, σκηνή που θυμίζει παλιά ελληνική ταινία. Τα παιδάκια δεν παίζουν με τάμπλετ. Θα πάρουν παγωτό και βάφλα από το «Σιρόκο» και θα το περιμένουν να σερβιριστεί – από τον Φίλιππο ή την Κορίνα ή την Τατιάνα, αφού όλοι γνωρίζονται με όλους – κάνοντας ποδήλατο. Στο «Πέτρινο» θα γνωρίσεις τους νέους του νησιού. Γνωρίζοντάς τους, αν θες, μπορείς να είσαι και πολύ μεθυσμένος. Θα τους γνωρίσεις καλύτερα. Και πληρώνεις και αύριο. Αν σε αφήσει η Λία, παίζεις και Dj.
Εν έτει 2016, που η τόσο ποιοτικά τουριστική (;!) χώρα μας σου πλασάρει ομπρελίτσα και ξαπλώστρα με κατα μέσο όρο τα 8-13 ευρώ, τα Ψαρά είναι εδώ να σου υπενθυμίσουν ότι δεν θα πληρώσεις τίποτα, αφού οι παραλίες διαθέτουν δωρεάν ξαπλώστρα-ομπρέλα ή είναι ανοργάνωτες. Κυριολεκτικά, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτές των Κυκλάδων. Αν διαλέξετε ανοργάνωτη, θα χρειαστείτε αυτοκίνητο και ομπρέλα, γιατί δεν έχουν μεγαλώσει πολύ τα αρμυρίκια που φύτεψε ο δήμος για σκιά τα τελευταία χρόνια. Τα νερά πεντακάθαρα και κρύα. Πολύ κρύα.
Τα Ψαρά θα ήταν η χαρά των ξένων travel blogs, που θα ονόμαζαν το νησί «Ξεχασμένο παράδεισο» ποντάροντας στο μέσο τουρίστα με σανδάλι και κάλτσα, όσο mainstream κι αν ακούγεται. Όμως τα Ψαρά διαφέρουν. Δεν τα νοιάζει ο τουρίστας. Τα νοιάζει ο άνθρωπος. Κρατήστε αυτό, πηγαίνοντας εκει.
Πού να φας:
- Στα Σπιτάλια για τα καλύτερα θαλασσινά.
- Στη Σοσώ, στο ξενοδοχείο Χαχούλη, για την φρέσκια και χειροποίητη πίτσα.
Πού να πας:
- Μη χάσεις τη θέα απο την μαύρη ράχη, όπου κατ’ εμέ η καλύτερη ώρα είναι στο ηλιοβασίλεμα.
- Στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Νικολάου, σήμα κατατεθέν του νησιού.
- Στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, μικρογραφία των μονών του Αγίου Όρους.
- Στο Φάρο
- Στα Αντίψαρα, με πολύ νερό, ομπρέλα και όρεξη.
* Αφιερωμένο στην Ευαγγελία Ρούσσου.